Septik artrit nasıl teşhis edilir?

Septik artrit, eklem boşluğunun genellikle bakteriyel bir enfeksiyon nedeniyle iltihaplanmasıdır ve acil tıbbi müdahale gerektiren ciddi bir durumdur. Doğru ve zamanında teşhis, kalıcı eklem hasarını önlemede hayati öneme sahiptir. İşte septik artritin teşhis sürecinde kullanılan yöntemler:

Teşhis süreci, hastanın şikayetleri ve fizik muayene bulguları ile başlar. Doktorunuz şunları değerlendirecektir:

• Eklemde ani başlangıçlı şiddetli ağrı
• Etkilenen eklemde şişlik, kızarıklık ve ısı artışı
• Hareket kısıtlılığı ve eklemi hareket ettirememe
• Ateş, titreme ve halsizlik gibi sistemik enfeksiyon belirtileri
• Son zamanlarda geçirilmiş enfeksiyon, travma veya eklem cerrahisi öyküsü

Enfeksiyonun varlığını ve şiddetini değerlendirmek için çeşitli kan testleri yapılır:

• Tam kan sayımı (özellikle lökositoz - beyaz küre yüksekliği)
• CRP (C-reaktif protein) ve sedimentasyon hızı gibi enfeksiyon belirteçleri
• Kan kültürü (enfeksiyon etkenini belirlemek için)

Eklemdeki değişiklikleri değerlendirmek ve diğer durumları ekarte etmek için kullanılır:

• Röntgen: Eklem aralığında genişleme, kemik erozyonu gibi bulguları gösterir
• Ultrason: Eklem içindeki sıvı birikimini (efüzyon) tespit etmede etkilidir
• Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI): Yumuşak doku ve kemik iliği ödemini değerlendirmede üstündür

Bu, septik artrit teşhisinde altın standart yöntemdir. Steril koşullarda eklemden sıvı alınır ve analiz edilir:

• Makroskopik inceleme: Genellikle bulanık, pürülan görünüm
• Hücre sayımı: Genellikle 50.000/mm³'ün üzerinde lökosit
• Gram boyama: Bakterilerin varlığını ve tipini gösterebilir
• Kültür: Enfeksiyon etkenini kesin olarak tanımlar ve antibiyotik duyarlılığını belirler

Septik artrit, aşağıdaki durumlardan ayırt edilmelidir:

• Gut ve psödogut (kristal artropatiler)
• Romatoid artrit ve diğer inflamatuar artritler
• Travmatik artrit
• Geçici sinovit (özellikle çocuklarda)

Septik artrit şüphesi olan durumlarda zaman kaybetmeden sağlık kuruluşuna başvurmak önemlidir. Erken teşhis ve uygun tedavi, eklem fonksiyonlarının korunması ve sistemik komplikasyonların önlenmesi açısından hayati önem taşır.